Op 18 december is het Internationale Dag van de Migrant. De Verenigde Naties roepen op om op die dag extra stil te staan bij de fundamentele rechten en vrijheden van migranten. Eén van hen is Nadiya Klymenko (42) uit Riemst. Zij volgde de liefde twaalf jaar geleden naar België en is vandaag aan de slag als ingenieur-ontwerper. Haar Oekraïense roots eert ze wekelijks in de les volksdansen.
Toen Nadiya naar België kwam, maakte ze meteen een afspraak voor een inburgeringstraject. Na een aantal verkennende testen, kon ze onmiddellijk van start met lessen Nederlands. “Dat was heel intensief”, herinnert ze zich. “De lessen waren in Hasselt. Ik woon in een klein dorpje en had toen nog geen auto, dus ik pendelde elke dag ongeveer vijf uur met het openbaar vervoer.”
Nederlands oefenen met televisieprogramma’s
Die moeite loonde, vertelt ze. “In het begin kende ik hier niemand en sprak ik de taal niet, ik was volledig afhankelijk van mijn man. Het was mijn doel om zo snel mogelijk te integreren en zo goed mogelijk Nederlands te leren.” Dat nam Nadiya heel serieus. Ze sloot zich volledig af van Oekraïense media. “Ik keek met mijn man mee naar Vlaamse televisieprogramma’s, zoals Thuis en FC De Kampioenen.”
“Ik heb enorm veel gehad aan mijn inburgeringstraject”, klinkt het bij Nadiya. “Mijn trajectbegeleider hielp me ook om mijn diploma te laten erkennen. Ik heb een masterdiploma. In Oekraïne studeerde ik met grote onderscheiding af als ingenieur.” Vandaag is Nadiya aan de slag als ingenieur-ontwerper bij P&V panels. “Ik heb veel geluk gehad”, vertelt ze. “Ik heb heel fijne collega’s en doe mijn werk echt graag.”
Oekraïense volksdans
Naast haar werk is Nadiya wekelijks op de dansvloer te vinden. Ze beoefent al een aantal jaar volksdans. Dat doet ze in twee verschillende groepen: een Oekraïense en een Belgische. “Toen ik pas in België was, kwam ik via VriendEnTaal in contact met iemand die ook uit Oekraïne komt, maar al heel lang in België woont. Zij vertelde me over de dansgroep. Ik heb altijd balletschool gedaan en kan heel goed dansen, dus ik schreef me in. Het is heel fijn om op deze manier nieuwe mensen te leren kennen en Oekraïne en België met elkaar te kunnen mengen. Sinds vorig jaar komt mijn zus ook mee, zij is door de oorlog naar België gekomen.”
Heimwee heeft Nadiya niet meer. “Ik woonde in het begin vier jaar samen met mijn schoonouders. Zo ken ik alle typisch Belgische gerechten en weet ik hoe ik die moet klaarmaken. We wonen al een aantal jaar apart, maar ik maak die gerechten nog steeds. Vroeger miste ik Oekraïne soms, maar nu identificeer ik me echt als Belg.”