De Moldavische Stela werkt als loketbediende in de haven van Antwerpen en wil vooroordelen doorbreken.
Stela (33) woont sinds 2016 met haar man en kinderen in Beveren, vlakbij de haven van Antwerpen. “In mijn thuisland Moldavië was er enkele jaren geleden geen toekomstperspectief. Er was overal corruptie en armoede. Je betaalde bijvoorbeeld hoge verzekeringspremies, maar als er iets gebeurde, kreeg je uiteindelijk niets. Daarom verhuisden veel Moldaviërs naar Rusland, Italië of Frankrijk. Onze taal is een Romaanse taal en daarom leren kinderen in Moldavië al vanaf hun tiende Frans. Wij wilden echter een uitdaging en kozen een minder vanzelfsprekend land: België!”
Voor Stela was het inburgeringstraject de sleutel voor correcte informatie. “Mijn man vond een job in de haven van Antwerpen, als chauffeur. Ondertussen is hij ook instructeur voor de nieuwe chauffeurs die een andere taal spreken. Toen we naar België verhuisden, wisten we heel weinig over het land. We kennen hier wel veel Roemenen in de streek, maar we krijgen niet altijd de correcte informatie. Wanneer moet ik mijn kinderen inschrijven op school? Hoe werkt het gezondheidssysteem hier? In de inburgeringscursus hoorde ik voor het eerst ook over de VDAB waar ik een opleiding kon volgen.”
Echt Antwerps
“Het Nederlands dat je in de les leert, kan je niet altijd op straat gebruiken. Bij de praatgroep Babbelonië kon ik horen hoe mensen echt praten. Ik kreeg er zelfs de unieke kans om mee te werken aan ‘Radio Babbelonië’: een jaar lang mocht ik reportages maken voor en over anderstaligen en hun leven in Belgie. Na drie jaar Nederlands leren ging ik op sollicitatiegesprek bij mijn huidige werkgever. Het Antwerpse accent was een enorme uitdaging en soms demotiverend, maar tegelijkertijd voelde ik het als een extra kans aan om te integreren.”
“Om mijn kinderen toch wat verbonden te houden met hun herkomst, probeer ik Roemeens en Russisch met hen te spreken. Ik vind het jammer dat ze de Moldavische tradities niet ervaren zoals ikzelf, maar ik vind het belangrijk dat ze de tradities kennen en respecteren. Ondertussen besef ik dat ik hen moet opvoeden in functie van onze integratie hier. Dat lukt soms te goed”, lacht Stela. “Als ze telefoneren met oma en opa in Moldavië, beginnen ze vaak in het Nederlands!”
Ambitie
Stela werkt als loketbediende voor een import- en exportbedrijf van de auto’s in de haven van Antwerpen. “Ik maak de planning op, ben het aanspreekpunt voor de chauffeurs en andere afdelingen. Het is een boeiende job waarbij ik in contact kom met mensen van verschillende landen.” Stela heeft echter nog plannen om verder aan haar carrièrepad te werken: “Je kan altijd groeien en beter worden. Als ik iemand hoor zeggen dat je in België enkel kan werken als poetsvrouw of fabrieksarbeider, dan geloof ik dat niet. Dan heb je niet genoeg geprobeerd! Ik wil bewijzen dat het anders kan. In Moldavië was ik bankbediende, maar hier in België vind ik het havenleven heel interessant omdat er veel toekomstmogelijkheden zijn. Hier kan iedereen iets vinden dat past bij zijn eigen interesses.”